Udar mózgu jest chorobą, która diametralnie zmienia życie chorego i jego rodziny. Pacjent u którego wystąpił udar powinien natychmiastowo rozpocząć proces rehabilitacyjny.
Czym jest udar?
Udar mózgu jest często nazywany udarem krwotocznym. Dochodzi do niego w wyniku pęknięcia ściany naczynia krwionośnego. Innym rodzajem udaru jest udar niedokrwienny. Dochodzi do niego,wtedy kiedy zostaje zamknięte światło naczynia krwionośnego.
Przyczyn powstania udaru może być wiele. Mogą to być zarówno czynniki genetyczne, jak i palenie tytoniu, podwyzszony poziom cholesterolu, nadwaga czy nadciśnienie. Duży odsetek osób, po udarze powraca do normalnego życia bez większych komplikacji zdrowotnych. Wielu z nich ma jednak na początku choroby problemy z mówieniem.
Rodzaje zaburzeń mowy po udarze
Mowa jest podstawowym sposobem komunikowaniu się ludzi. Niestety podczas udaru może dochodzić do jej zaburzeń. Mogą one mieć postać afazji lub dyzartrii.
Dyzartia jest zaburzeniem, w wyniku którego zaburzona jest mowa, jednak chory może nadal porozumiewać się z otoczeniem pisząc. Wtedy mamy najczęściej do czynienia z uszkodzeniem aparatu mowy (językiem, gardłem i krtanią, podniebieniem, wargami). Mogą wtedy pojawić się też problemy z przełykaniem. Mowa chorego jest niewyraźna, przypomina bełkot, jest też bardzo powolna. Nie ma natomiast problemu z rozumieniem tego, co się do niego mówi. Terapia ma na celu usprawnienie aparatu mowy, aparatu oddechowego, a także poprawę akcentu, wyrazistości wypowiedzi oraz sposobu intonowania.
Więcej problemów przynosi natomiast afazja. Pacjenci nią dotknięci mają problem z nazywaniem przedmiotów, pisaniem, liczeniem, czytaniem, a przede wszystkim mogą nie rozumieć tego co się do nich mówi i mają problemy z wysławianiem się.
Wyróżnia się jej trzy rodzaje:
motoryczną – zwana też ruchową, pacjent może mieć problemy z wyartykułowaniem dźwięku, zaburzona jest zdolność mowy. Chory, gdy odzyska zdolność mówienia może w kółko powtarzać te same zdania, bądź przeinacza słowa;
sensoryczną – określana mianem czuciowej; chory nie rozumie tego co się do niego mówi (bez względu na to czy mówimy do niego pojedyncze słowa czy dłuższe wypowiedzi);
amnestyczną – jest to problem, który powoduje, że chory nie potrafi nazwać przedmiotów. Wie jak się nazywają, do czego służą, jednak nie zna pojęcia określającego go.
Najczęściej afazja, która dotyka pacjentów jest połączeniem wszystkich trzech rodzajów, z mniejszą, bądź większą przewagą którejś z nich.
Wsparcie najbliższych
Bez względu na rodzaj zaburzenia proces rehabilitacyjny, mający przywrócić pacjentowi sprawność, powinien rozpocząć się wkrótce po wystąpieniu udaru. Pierwsze czynności po przyjęciu chorego do oddziału mają na celu unormowanie parametrów życiowych. Następnie neurologopeda określa sposób w jaki pacjent może i powinien porozumiewać się z rodziną. Pierwsze ćwiczenia mające za zadanie przywrócenie pacjentowi sprawności mówienia mają za zadanie zachęcenie chorego do nawiązywania kontaktu z otoczeniem, zaś kolejne zachęcają do konstruowania spontanicznych zdań. Chory dostaje też zadania takie jak liczenie do 10 czy nazwanie przedmiotów. Bardzo istotne jest też zaangażowanie rodziny – mówią neurologopedzi z warszawskiej kliniki MULTI MED – Dzięki temu przyspieszamy proces rehabilitacji i okazujemy choremu wsparcie. Jest to szczególnie istotne dla osób z dyzartią, gdyż niemożność wyrażenie swoich myśli, może doprowadzić do wystąpienia u chorego depresji. Należy pamiętać, że każda osoba, która przechodzi udar, wymaga indywidualnej terapii ze strony neurologopedy, dlatego też rodzina powinna uzbroić się w cierpliwość i pomagać terapeucie w pracy. Całkowite wyleczenie jest możliwe, jednak nim to nastąpi może upłynąć wiele miesięcy.
Zapraszamy do czytania naszego bloga gdzie znajda Państwo wiele cennych informacji