Jacek Olszewski, mąż Agaty Mróz już pogodził się z losem. Ponad pięć lat temu, gdy na świat przyszła Lilka, został wdowcem. Samotnie wychowując dziecko, stara się, aby ich życie płynęło normalnie. Nie jest łatwo, ale nie narzeka.
Aldona Wleklak: Lilka to energiczna dziewczynka. Przypomina Pana z dzieciństwa? Jakim był Pan dzieckiem?
Jacek Olszewski: Bardzo żywym i bardzo niedobrym. Moja starsza siostra, jak to dziewczyna, była ułożona, grzeczna, a ja pakowałem się w tarapaty, a to coś zbroiłem, a to spadłem z drzewa. Jak to chłopak.
AW: Rodzice mieli z Panem „trzy światy”. Jakaś złamana ręka po drodze?
JO: Złamana nie, ale poparzona tak. Wsadziłem rękę do ogniska. Taki byłem ciekawy wrażeń. Niczego to mnie nie nauczyło. Trafiłem do szpitala, ale wszystko dobrze się skończyło. Lubiliśmy z kolegą robić sobie żarty. Nie było w nich złośliwości czy zaciętości – taka dziecięca bezmyślność. Teraz, gdy mam córkę, która jest dokładnie taka sama jak ja w tamtym okresie, zdaję sobie sprawę, ile rodzice mieli ze mną przejść.
AW: A gdzie się Pan wychował?
JO: Urodziłem się i wychowałem w Warszawie, choć to nie była taka typowa Warszawa. Stare osiedle domków jednorodzinnych nad Wisłą. Miałem paczkę kolegów, którzy mieszkali obok i razem spędzaliśmy mnóstwo czasu nad rzeką. Robiliśmy szałasy, pływaliśmy czym się dało np. na styropianie. Przyjemnie było spędzać z nimi aktywnie czas. I różnica wieku miedzy nami nie robiła nam różnicy. Pamiętam jak graliśmy w piłkę nożną… bryłą węgla. Strzeliłem bramkę, ale nie do siatki tylko w głowę kolegi. Skończyło się na kilku szwach.
AW: Był Pan samodzielnym chłopakiem?
JO: Kiedy miałem osiem lat pojechałem na drugi koniec Warszawy sprzedać butelki. Mama o mało nie dostało zawału, jak się o tym dowiedziała. Nie wyobrażam sobie takiej sytuacji z moją córką. Może to były inne czasy?
AW: Mama była surowsza od taty?
JO: Była surowsza, bo była bliżej nas. To ona chodziła na wywiadówki, pilnowała nas po szkole. Ojciec pracował. Bardzo się różnimy. On nie potrafił okazywać uczuć. Kochał, ale nigdy o tym nie mówił, ale poszedł rano do sklepu, kupił świeże bułeczki, zrobił śniadanie. Jestem przeciwieństwem, ale nie popadam w skrajność. Mowie często córce, że ją kocham, chwalę za dobre uczynki.
Całą rozmowę Aldony Wleklak z Jackiem Olszewskim znajdziesz w gazecie „Aktywna Mama”
[fusion_builder_container hundred_percent=”yes” overflow=”visible”][fusion_builder_row][fusion_builder_column type=”1_1″ background_position=”left top” background_color=”” border_size=”” border_color=”” border_style=”solid” spacing=”yes” background_image=”” background_repeat=”no-repeat” padding=”” margin_top=”0px” margin_bottom=”0px” class=”” id=”” animation_type=”” animation_speed=”0.3″ animation_direction=”left” hide_on_mobile=”no” center_content=”no” min_height=”none”]