W dzisiejszym, zabieganym świecie, coraz więcej osób zmaga się z przykrymi konsekwencjami odczuwania nadmiernego stresu. Wśród nich wymienić można bezsenność, problemy z koncentracją oraz spadek zainteresowania tym, co do tej pory sprawiało nam radość. Nie zawsze sami potrafimy wskazać moment, w którym stres przejmuje nad nami kontrolę. Jak zatem rozpoznać, że mamy z nim do czynienia?
Poważne konsekwencje dla całego organizmu.
Stres niesłusznie kojarzony jest wyłącznie z ciągłym podenerwowaniem lub obniżoną tolerancją na bodźce, np. hałas. Zestresowany organizm przełącza się na tzw. tryb walki i ucieczki, co można wyjaśnić jako ciągłe napięcie w oczekiwaniu na niebezpieczeństwo. Hormony, które wówczas wydzielają się w organizmie, adrenalina, noradrenalina i kortyzol, powodują, że przyspiesza nam tętno, odczuwamy niepokój, a nasze zmysły zaczynają pracować na zwiększonych obrotach. W przypadku wystąpienia realnego zagrożenia, objawy te mają pomóc nam odpowiednio szybko zareagować na niebezpieczeństwo. Jeżeli jednak jesteśmy poddawani nieustającemu stresowi, czy to z powodu trudnej sytuacji rodzinnej, czy kłopotów w pracy, nasz organizm przestaje rozróżniać jedno od drugiego.
Skąd wiadomo, że coś jest nie tak – objawy przewlekłego stresu.
Rozpoznanie, że mamy do czynienia ze stresem, nie jest wcale tak łatwe, jak mogłoby się wydawać. Przede wszystkim utrudniają je bardzo zróżnicowane objawy. Zdarza się, że na dziesięciu pacjentów, dziesięciu będzie miało inne symptomy, choć przyczyna pozostanie ta sama. Do najczęściej zgłaszanych należą: bezsenność, bóle głowy, brak koncentracji, brak satysfakcji z życia, spadek libido, ale również objawy ze strony dosłownie wszystkich organów, tj. kołatania serca, bóle brzucha o zróżnicowanym natężeniu, wrzody żołądka i dwunastnicy. Stres nie pozostaje też bez wpływu na nasz wygląd. Skóra staje się poszarzała i przesuszona, pojawiają się wypryski oraz wypadanie włosów.
Objawy te są niezależne od płci pacjenta i najważniejszym jest, by przed postawieniem samemu sobie diagnozy, skonsultować się jednak z lekarzem w celu przeprowadzenia badań. Jeśli te wykluczą jakiekolwiek choroby, możemy być niemal pewni, że doświadczamy objawów przewlekłego stresu.
Depresja, nerwica, problemy w relacjach z ludźmi.
Długotrwałe poddawanie się stresowi może wywołać przykre i trudne do wyleczenia choroby. Spośród najczęściej diagnozowanych, wymienić można depresję, depresję lękową, a także różnego rodzaju nerwice – od nerwicy wegetatywnej do nerwicy serca lub żołądka. Zdarza się także, że człowiek pozostaje sam ze swoim problemem, gdyż ze względu na jego wybuchowe usposobienie, wiele osób odsuwa się od niego lub on sam wycofuje się z życia towarzyskiego.
Aby zatem zapobiec tak rozległym spustoszeniom w naszym organizmie i w życiu w ogóle, warto zawczasu zastanowić się nad tym, jak zapobiegać takim sytuacjom. Przede wszystkim, jeśli tylko zauważymy u siebie zmiany w zachowaniu, takie jak spadek nastroju, nadmierną nerwowość, czy odnotujemy objawy chorobowe niepowiązane z konkretną przypadłością, warto wprowadzić do codzienności kilka zmian. Odpowiednio długi wypoczynek, aktywność fizyczna i zaznajomienie z technikami relaksacyjnymi, to podstawa w walce ze stresem. Jeśli to nie wystarczy, warto zwrócić się o pomoc do specjalisty – psychologa lub psychiatry, w celu rozpoczęcia terapii. W końcu nie bez powodu mówi się, że zdrowie mamy tylko jedno.
| Autor artykułu Artykuł został przygotowany przez psychologa: www.monikaklupinska.pl specjalizującej się w psychologii transportu. |