Niektórzy mówią o tej przyprawie„gwoździki” i możemy im przyznać trochę racji patrząc na kształt brązowych pałeczek zakończonych główką, jako żywo przypominającą łebek gwoździa lub śrubki krzyżakowej. Właściwa nazwa tej aromatycznej i wszechstronnej przyprawy „cloves” pochodzi od łacińskiego „clavus”, czyli właśnie gwóźdź.
Najpopularniejsze zastosowania brązowych i słodko pachnących ćwieczków to grzaniec z piwa lub wina oraz kompot z jabłek, które z użyciem goździków smakują najlepiej. Także pierniki potrzebują tej przyprawy. Goździk jako przyprawa pobudza apetyt, wspomaga trawienie.
Goździki nie rosną w naszym klimacie i od wieków przywożone przez kupców przynosiły zapachy dalekich bazarów, egzotycznych potraw i pachnideł. To, czego używamy to suszone pączki goździkowca korzennego. Roślina pochodzi z Moluków, Wysp Korzennych w dalekiej Południowo- Wschodniej Azji. Jako przyprawa znana jest od dawna, do Europy trafiła ok.XI wieku. Historia pozyskania tej dziś powszechnie dostępnej przyprawy pełna jest niezwykłych wydarzeń.
Zgodnie z tanzańskim prawem do dzisiaj za przemycanie goździków z Zanzibaru grozi karą śmierci, a złote goździki zdobią flagę państwową tego kraju. Goździkowce uprawia się obecnie także w Indonezji, na Madagaskarze, Grenadzie i Sri Lance. Roślina jest drzewem rosnącym nawet do 12 metrów wysokości. Jego skórzaste liście mają taki sam uwodzicielski zapach, jak pączki. Aby zebrać pierwsze plony z posadzonych nowych drzewek, trzeba czekać aż 20 lat, bo tyle czasu dojrzewa goździkowiec. W zamian za tak długie oczekiwanie przez kolejnych pięćdziesiąt lat można zbierać plony nawet dwa razy w roku. Pąki kwiatowe powinny być zrywane w odpowiednim momencie, gdy są juz odpowiednio duże, ale jeszcze niezupełnie się otworzyły. Kwiaty suszy się przez kilka dni w pełnym słońcu. Następnie są dodatkowo odymiane. Dlatego między innymi najodpowiedniejsze warunki do uprawy goździkowca stwarza klimat podrównikowy morski.
Wysokiej jakości goździk powinien być ciemnobrunatny, tłusty i ciężki. Goździk zawiera wysoki procent olejku goździkowego, którego głównym składnikiem jest eugenol, nadający mu charakterystyczny, korzenny aromat. To niezbędny dodatek do wielu ciast i herbatników. Stanowi składnik wielu mieszanek przyprawowych, używany jest w perfumiarstwie. Można go stosować zarówno do potraw słodkich, jak i pikantnych. Ma duże zastosowanie w wędliniarstwie oraz przy produkcji marynat, win i likierów. Przyprawa ma trochę piekący smak, który w połączeniu z aromatem sprawia, że goździki mają właściwości „odświeżania oddechu”. Tę ich właściwość znali już starożytni Chińczycy. Zwracający się do cesarza chińskiego dworzanie musieli trzymać w ustach kilka goździków, aby ich oddech był świeży i wonny. Domowe sposoby na ból zęba zalecają, by nim dotrzemy do dentysty, uśmierzyć chociaż ból lub stan zapalny dziąseł żując kilka goździków. Może dlatego pani Goździkowa tak dobrze nam się kojarzy z ulgą od bólu. Goździków można także użyć do aromatyzowania pomieszczeń, np. powiesić saszetkę w szafie, dzięki czemu ubrania będą przesiąknięte delikatnym aromatem.
Goździki należy przechowywać w naczyniach szklanych, szczelnie zamkniętych, chronić je przed słońcem i wysychaniem Czarny kolor przyprawy świadczy o starości i zupełnym braku substancji aromatycznych. Wtedy trzeba je wyrzucić, bo są nic nie warte. Jeśli kupujemy goździki luzem, czasem podczas myszkowania po egzotycznych bazarach i sukach zwróćmy uwagę, by kwiat, czyli główka nie był połamany. Powinien mieć wyraźny kielich i koronę. Goździki wrzucone do wody powinny niemal od razu tonąć lub przynajmniej ustawiać się pionowo.
mwmedia