„Moralność pani Dulskiej” obrosła w stereotypy i ogólniki rodem z lekturowych opracowań. Jest interpretowana z klucza, schematycznie i powierzchownie – oto kołtun nad kołtuny, królowa polskiego mieszczaństwa, hipokryzji i umysłowej ciasnoty, z panem Bogiem na sztandarze i wyświechtanymi hasłami na ustach.
Jest jakaś straszna Ona i jesteśmy my, którzy z lekkim obrzydzeniem, pogardą i niekłamaną wyższością pokazujemy ją palcem. My niekołtuni, niemieszczanie, my ludzie wolni duchem, światli, mądrzy, myślący otwarcie, nieschematycznie i bez uprzedzeń. Gdzie my, gdzie Ona. Ot „dulszczyzna”- prychamy z politowaniem.
A jednak sama Zapolska, opowiadając tę prostą domową historię zdaje się nie być tak jednoznaczna w sądach. Podtytuł „tragifarsa kołtuńska” jest przewrotny. Każe zastanowić się przez chwilę, ile Dulskiej jest w każdym z nas. Czy najbardziej nie tępimy u innych tego, czego nie chcemy widzieć w sobie.
Agnieszka Glińska
Gabriela Zapolska
MORALNOŚĆ PANI DULSKIEJ
(tragifarsa kołtuńska)
reżyseria – AGNIESZKA GLIŃSKA
scenografia – AGNIESZKA ZAWADOWSKA
muzyka – JAN DUSZYŃSKI
choreografia – WERONIKA PELCZYŃSKA
reżyseria świateł – MARTA GÓRFIŃSKA
PREMIERA 19 LISTOPADA 2011r.
OSOBY:
Pani Dulska – MONIKA KRZYWKOWSKA
Pan Dulski – WOJCIECH ŻOŁĄDKOWICZ
Zbyszko Dulski – MARCIN JANUSZKIEWICZ
Hesia Dulska – MONIKA PIKUŁA
Mela Dulska – MARTA JURAS
Julasiewiczowa z Dulskich – WERONIKA NOCKOWSKA
Lokatorka – MONIKA KWIATKOWSKA
Hanka – NATALIA RYBICKA
Tadrachowa – AGNIESZKA PILASZEWSKA
Zobacz również: pełny repertuar Teatru Współczesnego na grudzień 2011
