Pamuk o sobie i czytelnikach

Chciałem opowiedzieć o swojej pisarskiej podróży, o postojach, które robiłem w drodze, o tym, czego nauczyły mnie sztuka i forma powieści, o narzucanych przez nie ograniczeniach, o walce z tymi ograniczeniami i przywiązaniu do nich. Chciałem jednocześnie, aby te wykłady były raczej rodzajem eseju lub medytacji na temat sztuki powieści niż podróżą w prywatną przeszłość albo rozważaniem nad ewolucją mojego pisarstwa. Książka stanowi spójną całość i traktuje o wszystkich najważniejszych odkryciach, jakie przez te lata poczyniłem na temat powieści. Nie jest to oczywiście — choćby ze względu na objętość — studium z historii tego gatunku, chociaż próbując zrozumieć sztukę powieści, odwoływałem się sporadycznie do ewolucji tej formy prozy. Zależało mi jednak przede wszystkim na tym, by przyjrzeć się oddziaływaniu powieści na czytelników oraz temu, jak pracują pisarze i w jaki sposób konstruują swoje książki. Moje doświadczenia jako czytelnika i twórcy powieści nie dają się rozdzielić.

Co czujemy, gdy czytamy powieść? Czego poszukujemy w gąszczu słów i zdań? Dokąd podąża nasz umysł podczas lektury? I najważniejsze: jakim typem czytelnika jesteśmy – naiwnym czy sentymentalnym?

Pamuk przywołuje powieści z czasów młodości i swoich ukochanych twórców: Tołstoja, Dostojewskiego, Stendhala, Prousta, Manna. Rozważa moc powieści, szuka różnic i podobieństw między pisarzem a stworzonymi przez niego bohaterami. Pyta, co sprawia, że literatura w ogóle jest możliwa.

Książka dla każdego, komu nieobca jest przyjemność płynąca z lektury.

Orhan Pamuk, Pisarz naiwny i sentymentalny
przeł. Tomasz Kunz
Wydawnictwo Literackie
W księgarniach od 11 października

Scroll to Top
Scroll to Top