Mr Rossellini,
Widziałam Pana filmy „Rzym miasto otwarte” i „Paisa” i jestem nimi zachwycona. Jeśli szuka pan aktorki ze Szwecji , która mówi bardzo dobrym angielskim, nie zapomniała jeszcze niemieckiego, nie najlepiej posługuje się francuskim a po włosku potrafi powiedzieć tylko „ kocham Cię”, to jestem gotowa przyjechać do Włoch, żeby z panem pracować.
Ingrid Bergman
Takim listem – 7 maja 1948 – rozpoczęła się pełna namiętności znajomość Ingrid Bergman jednej z największych powojennych aktorek z Roberto Rossellinim wybitnym reżyserem, współtwórcą neorealizmu włoskiego. Bergman, już wówczas sławna po filmie „Casablanca”, wkraczając w życie czterdziestoletniego Rosselliniego i jego dotychczasowej muzy Anny Magnani, wywołała skandal po obu stronach oceanu.
Filmy prezentowane podczas festiwalu Filmu i Sztuki DWA BRZEGI w cyklu „Viaggio In Italia” – Podróż do Włoch są miarą talentu każdej z postaci tego trójkąta. Konfiguracji miłości i nienawiści jednocześnie. Są też artystycznym pojedynkiem dwóch legendarnych aktorek Anny Magnani i Ingrid Bergman.
Roberto Rossellini karierę filmowca zaczynał w latach 30-tych od kręcenia filmów dokumentalnych jeszcze w czasach faszystowskich Włoch. W 1942 roku zadebiutował jako reżyser pełnometrażowego filmu „Biały statek”. Przełomem okazał się powstały przy współpracy scenariopisarskiej nieznanego wówczas nikomu Federico Felliniego obraz „Rzym, miasto otwarte” (1945). Film uznany dziś za sztandarowe dzieło neorealizmu włoskiego po raz pierwszy wprowadzał paradokumentalną formę i nielinearna narrację. Otrzymał Wielką Nagrodą Jury w Cannes. Zaproponowany nowatorski styl filmowania znalazł wielu naśladowców. Wspaniałą kreacje stworzyła tu Anna Magnani, nakreślając przejmujący portret przeciętnej włoskiej kobiety w okupowanym Rzymie, kobiety zdolnej do największych poświęceń w imię prawdziwej miłości.
W 1948 roku Rossellini zrealizował film „Paisà” (nominacja do Oscara za współscenariusz, Srebrna Taśma i National Board of Review za reżyserię) i „Niemcy – rok zerowy” (nagroda za scenariusz oraz Grand Prix MFF w Locarno), tworzące – wraz z arcydziełem z 1945 roku – neorealistyczną trylogię wojenną, uważaną za szczytowe osiągnięcie artystyczne reżysera.
W tym samym roku nakręcił dramat „Miłość” , który składał się z dwóch nowel autorstwa Jeana Cocteau i Federico Felliniego, w każdej w roli głównej Anna Magnani, która daje popis swoich możliwości interpretacyjnych . W drugiej części jako święty Józef zagrał sam Federico Fellini ! „Miłość” otrzymała nagrodę dla Najlepszego Filmu Zagranicznego od koła krytyków nowojorskich.
Czas gdy w życiu Rosselliniego pojawiła się Ingrid Bergman, zaowocował między innymi takimi filmami jak : „Stromboli, Ziemia Boga” (1950), nominacja do Złotego Lwa w Wenecji; „Europa’51” (1951), nominacja do Złotego Lwa i nagroda na MFF w Wenecji; oraz „Podróż do Włoch” (1953).
W 1953 roku nakręcił nowelowy film komediowy „Jesteśmy kobietami” z udziałem „swoich” aktorek – Anny Magnani, Ingrid Bergman i Alidy Valli, oddając hołd ich wielkiemu talentowi.
Cykl wzbogaca specjalny pokaz „odrestaurowanej” wersji mało znanego u nas filmu Rosselliniego „ La Macchina Ammazzacattivi”, który w nowej wersji miał swoja premierę na tegorocznym festiwalu w Cannes.[/fusion_builder_column][/fusion_builder_row][/fusion_builder_container]