Historia sukni ślubnej

Historia sukni ślubnej

Suknia ślubna jest nieodłącznym elementem uroczystości ślubnej. Mało kto zadaje sobie pytanie, skąd w naszej kulturze wziął się w ogóle obyczaj strojenia się w określony sposób na okoliczność ślubu i wesela.

Trudno nam to sobie wyobrazić, ale nie zawsze śluby miały taką samą oprawę jak dzisiaj. Czy zadawałyście sobie kiedykolwiek pytanie, jak wyglądał strój panny młodej w XVIII w.? Dlaczego akurat biel stała się tradycyjnym kolorem sukien ślubnych? Jak wyglądają suknie ślubne w innych kulturach niż nasza?

Suknia ślubna jako wyznacznik statusu społecznego

W dzisiejszych czasach suknia ślubna podkreśla rangę uroczystości ślubnej, jest strojem ściśle okolicznościowym, którego nie wypada nosić na inne okazje czy, o zgrozo, na co dzień (zresztą czy którakolwiek z nas chciałaby paradować w sukni ślubnej po ulicy?). Ale nie zawsze tak było. Już w średniowieczu śluby zawierano nie tylko ani nawet nie przede wszystkim z powodów uczuciowych, ale w celach politycznych i gospodarczych. Ślub dwojga ludzi wywodzących się z wyższych sfer był jak gdyby przypieczętowaniem sojuszu między dwoma odrębnymi państwami. Małżonkowie reprezentowali więc nie tylko swój ród, ale również kraj. Dlatego stroje ślubne były niezwykle wykwintne, bogato zdobione, uszyte z drogich tkanin, takich jak welwet, futer czy jedwab. Były wyznacznikiem statusu społecznego panny młodej. Kobiety z niższych warstw stroiły się po prostu w swoje najlepsze suknie kościelne.

Biel – symbol dziewictwa

Współcześnie tradycyjnym kolorem sukni ślubnej w naszym kręgu kulturowym jest biel oraz różne odcienie écru. Kto zapoczątkował tę tradycję? Maria I Stuart, żona Franciszka II Walezjusza, która na swój ślub założyła białą suknię. Nie spotkało się to z przychylnym przyjęciem, ponieważ ówcześnie biel była we Francji zarezerwowana dla żałoby. Później w ślady Marii Stuart poszła Wiktoria Hanowerska, która poślubiła księcia Alberta w 1840 r. Szeroko rozpowszechniona fotografia, przedstawiająca pannę młodą w białej kreacji, stała się inspiracją dla wielu innych panien młodych, które również zapragnęły wziąć ślub w bieli. W czasach poprzedzających epokę wiktoriańską nie obowiązywał żaden oficjalny kolor, wykluczono jednak dwie barwy: czerń, symbolizującą już wtedy żałobę, oraz czerwień, kojarzącą się z prostytucją. Z biegiem czasu tradycyjna już dzisiaj biel zaczęła symbolizować czystość, niewinność oraz dziewictwo.

Inne kultury

W Chinach panny młode przez wiele wieków stroiły się w kreacje w kolorze czerwonym, który zgodnie ze wschodnią tradycją oznacza powodzenie. Ale z upływem czasu czerwień została wyparta przez zachodnią biel, chociaż nie całkowicie. Zdarza się, że Chinki zmieniają białą suknię na czerwoną lub złotą w dniu ślubu – i jest to zgodne z tamtejszym obyczajem. W północnych Indiach tradycyjnym kolorem ślubnym jest również czerwień, oznaczająca pomyślność, lub zieleń, symbolizująca płodność.

Jak więc widzimy, suknia ślubna jako element damskiej garderoby przeszła w ciągu wieków wiele zmian. Funkcje, które przypisywano jej dawniej (np. reprezentowanie statusu społecznego), odeszły do lamusa. Obecnie trudno sobie wyobrazić w zachodnim świecie masowy odwrót od białych sukien ślubnych w stronę bardziej ekstrawaganckich kreacji. Chociaż oczywiście zdarzają się odstępstwa od normy, o których donoszą nam czasem media.

Historia sukni ślubnej

Scroll to Top
Scroll to Top