Miss Saigon

Czy moda zza oceanu zawładnie polską sceną młodzieżową?

Już od lat w Stanach Zjednoczonych panuje przekonanie, że teatr ma za zadanie nie tylko uwrażliwiać na sztukę, ale kształtować świadomość i zmysły młodych obywateli. Młodzieżowe sceny teatralne w amerykańskich szkołach nie są tylko pozalekcyjnym obowiązkiem dla podniesienia oceny z zachowania.

Przede wszystkim dają możliwość sprawdzenia swoich sił i umiejętności w gronie rówieśników. Wspólna praca nad materiałem scenicznym podczas prób oraz zaangażowanie w techniczny proces przygotowania spektaklu to dla każdego przeżycie i wspomnienia na całe lata. Każda większa szkoła posiada w swoich murach znakomicie wyposażone sceny, często wzbogacone mechanizmami obrotowymi, czy zapadniami, z obszernym orkiestronem dla młodzieżowych orkiestr, działających w ramach zajęć muzycznych.

Wychodząc naprzeciw potrzebom edukacyjnym w Stanach i trendom panującym w szkolnym repertuarze, amerykańscy twórcy światowej sceny musicalowej zgodzili się zaadaptować swoje tytuły na małe sceny i dla młodych wykonawców, zarówno wokalistów, jak i instrumentalistów. Na potrzeby takich produkcji powstały ponownie aranżacje orkiestrowe na zmniejszony skład instrumentalny, a tonacje względem oryginału zostały minimalnie obniżone, ułatwiając początkującym wokalistom opanowanie materiału i co za tym idzie swobodne jego wykonanie. Podobnie jak duże produkcje musicalowe na świecie, tak i spektakle szkolne, wymagają uregulowania prawnego przez wykupienie licencji i opłacenie tantiem autorskich. Światowi twórcy zgodzili się jednak odejść od zaporowych dla amatorskich teatrów stawek, umożliwiając im za symboliczne kwoty realizowanie ich tytułów. Tak narodził się „podgatunek” musicalu określany mianem „school edition”. Musical jako gatunek prężnie rozwijający się na zagranicznych rynkach, przeważnie lekki, ale zawsze wymagający, stał się doskonałym elementem szkolnej edukacji artystycznej, jednak zarezerwowanej w tej formie tylko dla rynku amerykańskiego oraz nielicznych krajów Europy.

Zespół Śródmiejskiego Teatru Muzycznego, widząc ogromne zainteresowanie sztuką musicalową wśród młodzieży w Warszawie, jak i w całym kraju, odważył się zaryzykować i wystąpić do nowojorskiej agencji MTI Shows, monopolisty w kwestii repertuaru muzycznego w Stanach oraz w dużej mierze na świecie, o licencję na pierwszą polską wersję musicalu „school edition”, starając się o tytuł „Miss Saigon”. W przekonaniu właścicieli praw do rodzimej inicjatywy pomógł Daniel Wyszogrodzki, tłumacz, autor przekładów piosenek, wieloletni kierownik literacki Teatru Muzycznego ROMA. Jego zaangażowanie doprowadziło nas do Londynu, do biura sir Camerona Mackintosha, światowej sławy producenta musicali, który w 1989 r. wyprodukował prapremierową wersję „Miss Saigon”. To on wraz ze swoimi agentami po zapoznaniu się z naszym dorobkiem i działalnością wystosował pozytywną opinię o naszym zespole do amerykańskiej agencji, umożliwiając nam tym samym realizację jednego z największych dzieł światowego repertuaru scen muzycznych.

„Miss Saigon” Śródmiejskiego Teatru Muzycznego stanie się pierwszym polskim tytułem „school edition”, otwierając nowy rozdział w historii amatorskiego ruchu teatralnego w Polsce, a prapremiera młodzieżowej wersji po 15 latach od pierwszego wystawienia na dużej scenie przywróci legendę znakomitego dzieła światowego teatru muzycznego w młodej i świeżej odsłonie.

Patronat medialny: ModaiJa

Miss Saigon

inscenizacja i reżyseria
Antoniusz Dietzius

kierownictwo muzyczne
Izabela Tomaszewska

choreografia
Anna Gwarek

scenografia
Elżbieta Kossakowska, Antoniusz Dietzius

pracownia konstrukcji scenicznych
Piotr Leitner

kostiumy
Agata Walinowicz

współpraca kostiumologiczna
Dorota Sadurska

charakteryzacja
Małgorzata Ejmocka

fryzury
Tomasz Piszczek
Zakład Fryzjerski Agnieszka Płusa

reżyseria dźwięku
Marcin Żak

realizacja oświetlenia
Teatr STUDIO

współpraca realizatorska
Andrzej Banach

multimedia i opracowanie graficzne public relation
Karol Jankiewicz Marta Olbryś

współpraca graficzna produkcja
Katarzyna Świder-Kędzior Aleksandra Kośka

inspicjent dokumentacja fotograficzna
Zuzanna Bernat Tomasz Truszkowski

Scroll to Top
Scroll to Top